Commentaar uit onverwachte hoek

Onlangs zei iemand me dat wat we doen enorm veel lef en moed vraagt. Het deed me even nadenken, waar ik dat zelf voel, dat het buiten de comfort zone stappen is. Niet de praktische kant. Wel de psychologische kant van het hele verhaal. 

Ik had beloofd bloedeerlijk te zijn: it sucks bij momenten, om te gaan voor een leven op onze manier. Niet omdat we dan geen leuke dingen mogen doen. Wel om de hele psychologische oorlogsvoering. En niet zoals jij nu misschien denkt…

More...

Commentaar en manipulatie

Toegegeven: op commentaar was ik zeker en vast voorbereid toen we onze plannen deelden. Alle klassiekers zijn de revue gepasseerd. Ga je nu weer verhuizen? Kunnen jullie nu eens niet normaal doen en ergens blijven wonen? Geef je nu weer op? Ooit ga je toch eens ergens moeten blijven. Denk toch eens voor één keer eerst aan de kinderen. Waarom kan je niet gewoon ‘gezond’ eten? Een mens heeft suiker nodig… Uren kan ik doorgaan. Gelukkig ben ik ondertussen een meesteres in het van me af laten glijden van advies en commentaar door mensen die niet in dezelfde situatie als ik zitten tegenwoordig.

Blog Commentaar uit onverwachte hoek - Commentaar en manipulatie

Zelfs op de manipulatie via de kinderen waren we min of meer voorbereid. Want waarom zou je Dieter en mij de vraag stellen als je het uit mijn kinderen kan peuteren? Waarom mensen niet zien wat zoiets doet met een kind, begrijp ik nog altijd niet. Gelukkig zijn ze zo verstandig allebei om daar niet alleen mee te blijven zitten, zodat we hen kunnen laten voelen dat elk antwoord dat ze gaven ok is en dat het hun fout niet is dat ze zulke geladen vragen naar hun hoofd geslingerd krijgen.

Interne chatter zwaar onderschat

De grootste vijand is die die je niet ziet aankomen. Ik merkte enkele weken geleden dat mijn enthousiasme voor de verhuis begon te tanen. Mijn blijheid was er, al werd die getemperd door iets. Iets waar ik helemaal niet bij stil had gestaan, hoewel het me al heel mijn leven parten speelt. De interne intercom. Elke keer ik weer in volle enthousiasme begon te plannen hoe ik het wil gaan doen, kwam er een grote schaduw.

Blog Commentaar uit onverwachte hoek - Interne chatter zwaar onderschat

Mijn grootste saboteur ben ik zelf. Hoewel ik dat verstandelijk al langer weet, kwam deze toch wel weer heel hard aan. Allerhande twijfels, handig gevoed uiteraard door de stemmetjes van de mensen die “het beste met me voorhebben” staken dagelijks de kop weer op. Het ergste was dat ik ze ook begon te geloven. Want als je die verwijten vaak genoeg naar je hoofd geslingerd krijgt, moeten ze toch wel waar zijn, niet dan?

Twijfels in kwadraat

Mijn twijfels liggen gelukkig niet bij de vraag of het de juiste keuze is. De verkoop van ons huis: beste beslissing ooit in mijn leven. De keuze om voor 80% oprecht te eten (eten van bij de boer zonder bespoten te zijn, alles zelf te maken zodat we zeker zijn geen suiker, tarwe of melk in zit) is de beste ooit. Ik voel nu al het verschil, terwijl we nog lang niet aan die 80% zitten. Die dingen passen gewoon in het rijtje, voor ons. En daar nemen we graag de consequenties van bij (veel meer tijd te stoppen in het koken, verhuizen naar het prachtige Tongeren en dus verder van de hoorbare stemmetjes, kleiner wonen en dus veel spullen wegdoen, … ).

Blog Commentaar uit onverwachte hoek - Twijfels in het kwadraat

De twijfels zijn er hele oude. Ga ik wel kunnen aarden in onze nieuwe omgeving? Gaan mensen mij daar wel leuk vinden? Wat als het huis toch te klein is en ik er niet kan aarden? Loop ik nu niet gewoon weg van de situatie? Verdien ik die rust wel? Is het wel ok dat ik de renovatie in kleine stapjes ga doen om mezelf fysiek beter te ondersteunen? Mag ik Dieter en de kids wel vragen om in een onafgewerkt huis te wonen? Ga ik wel nog klanten vinden met mijn nieuw programma van 2022? Willen ze dan nog met mij samenwerken? Ben ik wel speciaal genoeg om de massa niet te volgen en mijn eigen weg te zoeken? De waarheid is niet altijd even mooi. Ik ben er dan ook zeker van dat er verschillende mensen, na het lezen van deze blog, met plezier mentaal afscheid nemen van mij.Enter your text here...

Hard tegen hart

Hard werken heeft me ver gebracht ik het leven. Opgegroeid in een kansarm gezin had ik eigenlijk in de goot moeten belanden volgens de statistieken. Zeker zonder diploma hoger onderwijs na het overlijden van ons mama. Toch kreeg ik geweldig fantastische jobs die goed betaalden. Met hard werken heb ik het niet alleen over veel uren werken of oneindig moeilijke klussen doen. Ik heb mezelf mogen hervormen tot een jonge dame die wél in de wereld stond, in plaats van het wereldvreemde meisje dat haar eerste job startte. Bijleren, observeren, vragen stellen, bijwerken, opnieuw proberen.

Blog Commentaar uit onverwachte hoek - Hard tegen hart

Alleen bracht al het harde werk me niet dichter bij wat ik eigenlijk nodig had. De oude strategieën die me vroeger hadden geholpen om deals rond te krijgen, het faillissement af te wenden enkele jaren terug, de financiële shit van mijn vader op te kuisen gaan me deze keer niet helpen om van mijn twijfels af te geraken. Omdat de twijfels hun oorsprong hebben in iets wat voor mij per definitie niet hard is. Ik heb het over liefde, warmte, genegenheid, compassie, innerlijk respect.

Liefde in plaats van lief zijn

Je moet lief zijn voor jezelf. Ik zei het zelf al verschillende keren tegen mijn klanten en familieleden. Ik kom daar bij deze op terug. Want lief zijn is niet altijd wat je nodig hebt. Liefde wel. Zelfliefde, vertrouwen in jezelf, … Ik wist niet meer wat liefde was en hoe het voelde. Tenminste dat dacht ik enkele maanden geleden. Dankzij Veerle kwam ik er achter dat ik het wel wist, en het gewoon niet toeliet. Wellicht omdat liefde ooit zoveel pijn gedaan heeft, en eigenlijk doet dat er niet toe. Ik voel gewoon dat ik nu vooral heel veel liefde mag ontdekken in mijn leven.

Blog Commentaar uit onverwachte hoek - Liefde en lief zijn

Want alle twijfels die ik heb, hebben net daar hun oorsprong. Gek genoeg is dat ook net de drijfveer van mijn vraag eind januari aan Dieter en de kids om alles op zijn kop te zetten. Ik kreeg het niet meer over mijn hart om toch nog eerst even dit te regelen, dat op te kuisen of nog een extra sessie met een klant om de rekeningen te kunnen betalen. En het is net de liefde die er voor zorgt dat ik voor het eerst in mijn leven geen schrik heb voor de rekeningen die nog zullen volgen.

Kwetsbaarheid

Klopt, er is nog veel hart werk voor de boeg (neen geen typo 😊). Want beseffen dat ik mezelf wat liever mag gaan zien is 1 ding. Dat doen is nog een ander paar mouwen. Het is wel mijn enige kans op slagen voor onze nieuwe levenswijze. Het pad waar ik ben ingeslagen, mijn missie naar buiten brengen, een verschil gaan maken in andere mensen hun leven, vraagt dat ik mezelf toon zoals ik echt ben. Het gaat tegen de stroming in en brengt me in de spotlight. Dat laatste op zich is al een uitdaging. Als ik me niet goed voel over mezelf, wordt het een uitputtingsslag. En dat is een luxe die ik niet heb.

Blog Commentaar uit onverwachte hoek - Kwetsbaarheid

Jezelf tonen, puur en rauw, kan alleen vanuit kwetsbaarheid. Jezelf kwetsbaar tonen kan alleen als je genoeg liefde en vertrouwen hebt voor en in jezelf. Vertrouwen dat ik genoeg ben. Vertrouwen dat ik het waard ben. Onvoorwaardelijk jezelf graag zien, welke fouten je ook maakt, hoe vaak dan ook. Jezelf door dik en dun steunen en voelen dat wat je vertelt ook echt waardevol is. Game on zou ik zeggen: die ochtend affirmaties doen we vanaf morgen dus gewoon maal 10. Zonder elke keer de bevestiging te moeten gaan zoeken bij iemand anders.

Hart onder de riem

Geen nood, geen mushy einde 😊 Ik ben een optimist en doorzetter, ook al heb ik nog niet alles 100% onder de knie. Het zal je misschien verbazen, deze blog heeft zichzelf niet geschreven zoals alle andere blogs. Hier zat heel duidelijk heel wat emotie achter, trekkrachten om mezelf niet zo bloot te geven. Toch voelde het juist. Niet alleen omdat ik beloofd had de onverbloemde waarheid mee te geven toen ik terug begon te schrijven.

Blog Commentaar uit onverwachte hoek - Hart onder de riem

Wel omdat ik wil laten zien dat het voor iedereen niet altijd even gemakkelijk is. Ik weet zeker dat er heel veel mensen met diezelfde stemmetjes worstelen. Niet iedereen vindt het ok om daar ook zo over te communiceren. Ik hoop met deze tekst heel wat ondernemers die het op hun manier doen een hart onder de riem te kunnen steken. Wij zijn het waard om graag gezien te worden zoals we echt zijn. Door anderen en eigenlijk vooral door onszelf. En als jij, net als ik, af en toe toch graag een hoort van iemand anders dat je goed bezig bent, geef me dan een seintje. Ik heb altijd warme, ondersteunende woorden en knuffels (al dan niet virtueel) op overschot.

Wil je graag op de hoogte blijven van mijn exploten, dan kan je je altijd opgeven op deze link.

Ik schrijf open en eerlijk over wat er gebeurt, hoe ik het zie en waar er stappen zouden kunnen genomen worden. Mijn manier wil ook zeggen dat ik wellicht af en toe eens een week oversla en vast af en toe veel te enthousiast ben volgens klassieke normen. En dat is helemaal ok voor mij. Nu aan jou om te kijken of dat voor jou ok is.

Warme groetjes van tussen de verhuisdozen x

7 thoughts on “Commentaar uit onverwachte hoek”

  1. Caroline, ontzettend knap dat je doet wat voor jou en jouw gezin goed is, ook al wijkt dat af van wat de meeste mensen doen. Een ander kan niet voor jou bepalen wat voor jou het beste is. Maar als je afwijkt van het norm, zullen er altijd mensen klaar staan met (ongevraagd) commentaar, terwijl ze stiekem misschien ook wilden dat ze zoveel lef hadden als jou. Veel succes met de verhuizing, en blijf gewoon jezelf. Er zijn al genoeg kuddedieren! 😉

  2. Hey Caroline
    Heerlijk wat je allemaal schrijft!
    Blij dat je dichtbij bent komen wonen in Tongeren.
    Ik wil je graag een keer ontmoeten voor een lange wandeling. Gelijkgestemden hebben elkaar meestal heel wat te vertellen/delen. Succes verder met je blog. Ik ben alvast fan van leff!
    Groetjes
    Carine

  3. Oh ja! Daar kijk ik naar uit!!!! Gaat deugd doen, weet ik nu al. Geef me tot eind september, dan is veel mogelijk, agendagewijs. ❤️

  4. Hoy Caroline,

    Voor mij ben jij zo is zo een krachtige jonge dame met zoveel levenswijsheid wat ondernemen betreft,(van jouw kan ik enorm veel leren :))
    Dat is ook de reden dat ik je volg.(virtueel )
    Met deze blog te lezen ben je puur en open naar ons toe ,wat nog eens je prachtiger en krachtiger maakt .
    Dank je wel.
    Zo voelt het ook dat ik niet de enige ben die gewoon wil doen en neer zetten wat ik zelf wil ,levensmissie neer zetten, de kwade blikken en oordelen van anderen toch trachten naast me neer te leggen ook al vergt het jaren om mijn doel te bereiken, ik heb het toch wel gedaan. Dat nemen ze ook niet van me af. Gewoon doen waar je hart sprongen van maakt Caroline, gaan met de banaan misschien tot op de markt ergens van Tongeren …
    Krijg je zo is zo een gemeende knuffel van me, een gelijkgestemde en bijna naamgenoot 🙂 ..
    Go for it je bent kei goed bezig…
    Knuffel Karin

  5. Wauw, dankjewel voor de warme woorden. Heel veel warme knuffels vanuit het fijne Tongeren.

  6. Ik VOEL je verhaal zoals je het hier schrijft. Ik weet niet zo goed hoe ik het moet uitleggen maar misschien kan je het ook voelen: weet dat je een getuige hebt. Dat is voor mij altijd een houvast geweest. Ik was er zus, ik zag het, het is er geweest en het heeft ons getekend. Maar nog belangrijker: we zijn er nog steeds – wij wel, de shit niet meer. We bouwen op, soms vallen we plat, dan staan we weer recht. Soms zijn we het oneens met iemand of vice versa, soms voelt het zwaar. Maar we ZIJN er. En je hebt een getuige: ik. ❤

Comments are closed.