Als ondernemer én als vrijheidsliefhebber heb je toch het liefst controle, niet? Ik althans wel. Controle over wat er in mijn bedrijf gebeurt. Controle over wat ik met mijn tijd doe en met wie ik samenwerk. Controle over wat ik doe en wat niet. Alleen is het mijn ervaring dat die controle me tegenwerkt en zorgt die net voor allesbehalve vrijheid. Hoe zorg je er dan in godsnaam voor om toch die vrijheid te krijgen om jouw ding te doen?
More...
Controle-toren
Mijn hoofd draait door terwijl ik deze blog schrijf. Wat is nu eigenlijk controle? En waarom willen we dat toch eigenlijk? Levert het ons eigenlijk ooit iets op? Wat met onvoorziene gebeurtenissen? Heeft een mens dan eigenlijk ooit wel controle? Het is ook niet toevallig dat halverwege deze blog ik een gesprek heb met Kim van Sepia over mijn human design, waarin die vrijheid en die controle best wel vaak de revue passeren.
Wanneer mijn hoofd in overdrive gaat, weet ik dat het tijd is om mijn observator in te zetten en te gaan voelen. Kijken wat er door mijn hoofd spookt, wat er in mijn leven gebeurt, hoe het voelt. Als ik dan heel eerlijk ben, dan klinkt het wel alsof ik een control freak ben (GIL!). Alsof alles wat er gebeurt in mijn leven elke seconde uitgeplozen en gemonitord dient te worden, alles in het kader van een groter geheel dient te passen. Conclusie: mijn hoofd is een echte controle-toren.
Conditionering
Van waar komt dat dan, die controledrang? Het lijkt niet te stroken met wie ik ben, zeker niet als kind. “Go with the flow” was altijd al mijn manier van rondlopen. Wat komt, lossen we op. Ergens onderweg ben ik mijn natuur kwijtgeraakt. Zoals zovelen… Je wordt geboren, helemaal vol goede energie en pure beheersing van wat nodig is. En dan gebeurt het leven. We leren al heel jong dat huilen helpt om eten te krijgen. Dat gillen aandacht geeft. Die oorzaak-gevolg levert ons al heel gauw de nodige indoctrinatie van ouders en omgeving op.
En dan heb ik het nog niet over onze eigen ervaringen. Ik leerde in mijn jeugd dat zodra ik me fijn en geborgen voelde (zoals het verjaardagsfeest van mijn grootvader), er direct daarna wel iets heel zwaar/erg zou gebeuren (hospitalisatie + overlijden). Mijn hoofd wist wel beter, rationeel. Emotioneel daarentegen… Vanzelf begon ik al te kijken naar het onheil, want daar wist ik wel raad mee. En ja hoor… the universe started to deliver! Op zich een andere manier van mij om controle te houden: op zijn minst was ik zelf aan zet bij iedere shit situatie…
Controle en vrijheid
Terug naar onze vrijheid… je begrijpt hoe die nooit echt helemaal door kon breken bij mij: elke keer ik in de buurt kwam te bereiken waar ik voor ging, begon mijn hoofd de rest al te saboteren. Niks vrijheid! Tijd om mezelf wat vragen te stellen! Want de verhuis naar Tongeren had als hoofddoel financieel meer ruimte, controle en vrijheid krijgen om echt helemaal mijn missie in de wereld te zetten. En toch kreeg ik het maar niet helder wat ik in de wereld te zetten heb en hoe ik dan eindelijk die vrijheid krijg die ik al sinds mijn jeugd najaag...
Alles wat ik nodig achtte, had ik gedaan. Investeren, rusten, zorgen voor mezelf, mezelf omringen met geweldige mensen, … Waarom dan precies? Waarom is het nog altijd niet opgelost na al mijn trajecten bij geweldige dames en heren van de afgelopen jaren? Iedereen bij wie ik hulp zocht kreeg ik dezelfde raad: loslaten Caroline en in jouw kracht gaan staan. Nu recent nog veel meer dan ooit tevoren.
Antwoord(en)
Tijdens mijn gesprek met Kim werd er vanuit het Human Design een en ander heel erg duidelijk. Daar waar ik een talent heb om voor andere mensen duidelijkheid te scheppen over wie ze zijn en wat ze de wereld in te zetten hebben, is het niet de bedoeling dat ik dat voor mezelf doe. Het zoeken naar mezelf is een cruciaal onderdeel van wie ik ben. Die missie zal zich tonen zolang ik stap voor stap de juiste beslissingen neem.
Efkes tijd om de voet nu mega van de weerstand te halen. Want milijaar! Mijn controltetoren vuurde meteen 100 bezwaren mijn richting uit. Ik moet naar een doel werken, anders bereik ik dat toch nooit? En wachten op een vraag voor ik in actie schiet??? Zo kan ik toch nooit… Alleen voelt het juist, wat ze zei. Want zo was ik ook als kind: het avontuur aangaan en kijken wat voor leuks er mijn pad op kwam. Tijd om mijn krampachtige zoektocht naar mijn missie te stoppen, de vindtocht te beginnen en los te laten.
Los-laten
Hoe kan je loslaten? Wat kan ik loslaten? Is het veilig om los te laten? Dat zijn de eerste 3 vragen die onmiddellijk oppoppen. Zo goed als “controle houden” me altijd een veilig gevoel had geboden, zo verschrikkelijk bang maakt het loslaten me. “Zodra ik de dingen loslaat, loopt alles de mist in!”. Dat is letterlijk 1 van mijn zinnetjes tijdens ruzies met mijn echtgenoot. Want zo voelt het. Het geheim waar ik onlangs voor mezelf achterkwam, zit in 2 dingen: los-laten en loslaten.
Los-laten was één van de inzichten waar ik steeds meer van overtuigd geraakte de laatste weken, en waar Kim ook stevig op hamerde. Niet alles hoeft gedefinieerd te zijn. Voor mijn profiel – de generator – is het zelfs belangrijk niet te handelen vanuit een vaststaand doel. Stappen zetten en elke keer kijken of het past bij mij. Mijn eigen tempo houden en ruimte laten voor wat voor mij werkt. Vrijheid maken voor mezelf, zo vertaalde ik het diep vanbinnen. En laat die vrijheid nu echt definiërend zijn voor mij als mens. De 500 ideetjes in mijn hoofd vertellen me dat ik dit stuk vast heel snel helemaal onder de knie krijg.
Loslaten = onveilig
Hier zit de échte uitdaging voor mij. Ik volgde onlangs een workshop “Blokkades leren herkennen bij klanten aan de hand van chakra’s” bij Yati. Daar werd “blatantly” duidelijk dat er werk aan de winkel is op verschillende chakra’s, zeker de onderste 2. Op zich geen groot geheim: ik ben ook bezig met EFT om het verdriet uit mijn jeugd te verwerken. De grote blokkade die me tegenhoudt, is de schrik vanuit eigen ervaringen (conditionering weerom dus) om iets af te geven.
Wanneer ik iets loslaat – lees: er niet meer bovenop zit en alles monitor – valt de wereld op mijn hoofd. Of het nu gaat om de administratie waaruit plots een financieel groot issue naar boven komt, het inschrijven voor de communie of gewoon eten in huis halen voor de katten. It all goes pear shaped… Gelukkig ontdekte ik dat ik wel wat teveel over dezelfde kam scheerde.
Controle, loslaten en ownership
Sinds ik de miracle mornings routine full out doe, is het opmerkelijk hoeveel inzichten ik krijg. Zoals ook deze over loslaten. Loslaten kan je op verschillende niveaus doen. Daar liep het voor mij altijd mis. Met als gevolg dat ik uiteindelijk nergens nog iets losliet natuurlijk… Ik mocht leren dat loslaten je niet verlost van ownership. Moeilijk woord om te vertalen. Voor mij is ownership je verantwoordelijkheid nemen over iets wat uiteindelijk bij jou ligt. De shit opkuisen omdat het over jou / iets van jou gaat zonder dat je daar noodzakelijk de oorzaak van bent.
Daar liep ik de mist in. Ik liet alles los, inclusief ownership. Alleen wil dat niet werken zo. De shit kwam altijd mijn richting uit, zoals het ook hoort, alleen vond ik dat niet terecht. Nu doe ik het anders. Ik laat sinds kort, met heel kleine babystapjes, los. Ik hou controle op het eindresultaat – is alles gedaan wat er duidelijk is gevraagd? – en laat de hoe, de waar en de wanneer los. Toegegeven: dat wil nog wel eens gepaard gaan met ingeslikte woorden of verwrongen gezichten. De kamer verlaten en zorgen dat ik niet weet wanneer ze er mee bezig zijn helpt daar gigantisch in. Zo kan ik met vertrouwen de controle loslaten, zonder ownership te verliezen.
Loslaten laten werken
Meteen gaat mijn hoofd dan naar het feit dat alles wat moet gebeuren, ook echt gebeurt. Beschouw het niet als fatalistisch, we hebben er wel degelijk een zeg in hoe we dat doen (dankuwel vrijheid 
hallo verantwoordelijkheid)! Je kiest zelf of je snel naar het leven komt dat bij jou past of dat je daar een pijnlijk en lang proces van maakt. Net zoals met die missie: ze is er, aan jou de keuze om daar snel of met moeite te geraken. Want er geraken doen we toch. On purporse, toeval bestaat niet. Een heel mooi inzicht voor mij trouwens om deze tekst af te sluiten, met hoe ik het nu vandaag zie (en het goed voelt voor mij).
Ik heb een missie – die voel ik al sinds mijn 5e. Ik laat het concept/idee los dat ik die glashelder nodig heb om stappen te kunnen zetten om die de wereld in te zetten. Ik houd ownership over mijn leven en zorg voor los-laten in het dagelijks leven. Ik vraag hulp aan mensen én aan het universum waarbij ik de context schets (het kader) en iedereen vrij laat om in te vullen hoe dat het beste gebeurt. Waardoor ik nog steeds controle heb over de uitkomst, de vrijheid om die te bereiken zoals best is op dat moment en die me ruimte geeft om ownership te nemen voor de dingen die écht van mij zijn.
En dat, lieve lezer is alles waar ik de afgelopen bijna 43 jaar achter heb lopen zoeken. Ik ben klaar voor een volgend level. En dat is een hernieuwde vrijheid waar ik lang naar zocht en vandaag echt vond.
Heb je vragen rond ondernemen op jouw manier, in al zijn eenvoud? Kom ze dan zeker stellen tijdens de Case Study sessies.
Wil je graag op de hoogte blijven van mijn exploten, dan kan je je altijd opgeven op deze link.
Ik beloof je open en eerlijk te delen wat er gebeurt, hoe ik het zie en waar er stappen zouden kunnen genomen worden. Mijn manier wil ook zeggen dat ik wellicht af en toe eens een week oversla en vast af en toe veel te enthousiast ben volgens klassieke normen. En dat is helemaal ok voor mij. Nu aan jou om te kijken of dat voor jou ok is.
Warme groetjes van tussen de verhuisdozen x